Ελληνικής Ραδιοτηλεόρασης Τέλος

Νάνος Βαλαωρίτης

Οικοδόμοι και αποδομιστές
(Μέση Ανατολή)

Στον έναν δίνεται δώρον άδωρον
Το Κάστρο του Βοριά τριώροφο
Στον δεύτερο ο άκτιστος Πύργος
Μ' ένα δυάρι ισόγειο


Βγαίνει στον εξώστη αστέρι
Ο νέος Πρωθυπουργός
Κι από την πίσω πόρτα σβησμένος
Δραπέτευσε ο παλιός


Κι οι δυο τους φτάνουν ίσαμε
Περίπου στο μισό του μπόι
Του γίγαντα που ξεπροβάλλει
Από αλουμίνιο γυαλιστερός


Σε μια κρεμάστρα καρφωμένος
Τα δυο του μπράτσα μάλλινα
Το κεφάλι του ένας γάντζος
Κρέμεται στου ντουλαπιού το άνοιγμα


Από πάνω ως κάτω φτάνει
Ένα πράσινο στο πάτωμα φουστάνι
Κάποιος τόβαψε καταλάθος
Χωρίς να ξέρει με τι ταιριάζει


Βλέπω τα χρώματα όλα μαζί
Δυο δυο και χωριστά το βυσσινί
Το κόκκινο το γαλάζιο το κίτρινο
Με ζαλίζουν και κλείνω τα μάτια

Πριν από λίγο ήμουν κάπου
Τώρα δεν είμαι πουθενά
Τίποτα δεν μου πηγαίνει καλά
Γεννήθηκα στον κόσμο ανάποδα

Και χάλασε το έργο του ο Θεός
Τον πανύψηλο Πύργο του γκρέμισε
Το δυάρι ισοπεδώθηκε εντελώς
Και το τριώροφο αφανίστηκε

Τώρα τρέχουν στην πεδιάδα
Λιοντάρια ελάφια και ζαρκάδια
Βουνοκορφές εδώ δεν υπάρχουν
Τον ουρανό ψηλά να βαστάξουν.


Πηγή για το ποίημα:
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/mandragoras/27/16.html


Θ(ε)ωρώ

ο γίγαντας ξεπροβάλλει
βγαίνει απ' την κρεμάστρα
πετά το γάντζο
φορά όλα τα χρώματα
γεννά τον κόσμο ξανά
-δε χρειάζεται πύργους
ούτε δυάρια και τριώροφα χρειάζεται
είναι γίγαντας-
τρέχει στην πεδιάδα
στο δρόμο
-υπάρχουν ακόμη-

έχει πόδια λιοντάρια ελάφια και ζαρκάδια
έχει χέρια βουνοκορφές
ουρανομήκεις ψυχικές δυνάμεις.

Ή

Έτσι θα 'θελα να είναι
Έτσι θα 'πρεπε να είναι

(Τα τελευταία λόγια ακούστηκαν λίγα λεπτά πριν: "Έρχονται τα ΜΑΤ να κλείσουν τους πομπούς" -ή κάτι τέτοιο.
Κι ύστερα παγωμένη εικόνα...
Κι ύστερα τίποτα.)