Ο Χρήστος
Πουλουκτσής, μαθητής της Γ´ Λυκείου,
γράφει με δημιουργική φαντασία τρία
ποιήματα για την ποίηση. Η ποίηση, είτε σιδερένια
πόρτα ασφαλισμένη, είτε μοίρα θεϊκή,
είτε επικίνδυνο θαλασσινό ταξίδι,
εκφράζει ανείπωτους φόβους και μοιραίους
πόθους ως μοναδική διέξοδος και σωτηρία.
Κάθε εγχείρημα ορισμού ή οριοθέτησής
της αποτελεί ένα ακόμη ποίημα που τελικά
αποκαλύπτει πως η μαγεία της καθρεφτίζει
την ψυχή του ίδιου του ποιητή.
Ποίηση
"Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή."
(Γ. Παυλόπουλος)
Είναι τέχνη. Είναι τρόπος. Είναι Έρωτας.
Είναι μια έξοδος κινδύνου .
Είναι η γραφίδα που μαυρίζει τις λευκές σελίδες.
Είναι ο δάσκαλος, μέσα σε τάξη ‘’νεκρών ‘’ μαθητών .
Είναι ένα λουκέτο σιδερένιο.
Σπασμένο, μα πάντα κλειδωμένο.
Αν είναι πόρτα, τότε είναι σίγουρ’ από σίδερο.
Γιατί το ξύλο καίγεται, σπάει και εύκολα σαπίζει…
Είναι σωτηρία.
Μια σωτηρία που κανείς Θεός δεν θα καθυστερήσει.
Η
τέταρτη Μοίρα
"Η ποίησις είναι ανάπτυξις
στίλβοντος
ποδηλάτου. Μέσα της
όλοι
μεγαλώνουμε."
(Α. Εμπειρίκος)
Ποίηση, τέχνη του πόνου.
Εκφράζεις ό,τι οι άνθρωποι φοβούνται.
και σε ποθούν αλύπητα.
Για άλλους διαφυγή,
για άλλους φυλακή.
Για άλλους Έρωτας, για άλλους μοναξιά.
Ψάχνουν το νόημά σου. Χμφ…
Πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι…
Μα εγώ σε ξέρω…
Είσαι Θεά. Είσαι Μοίρα.
Για μένα Ποίηση, θα είσαι πάντα τρόπος, Μοίρα…
Γιατί σ΄ έχουνε ανάγκη τα οικτρά μας τα μυαλά…
Αν δεν υπήρχες τότε ο κόσμος
θα ήτανε σκοτάδι.
Μοίρα γίνε φως!
Γυναίκα γίνε μόλος.
Αγάπη γίνε πόνος. Μίσος γίνε δύναμη!
Και συ άνθρωπε, θυμήσου τι
είναι η ανάγκη…
Και πέρνα το κατώφλι της Τέταρτης Μοίρας.
Εγώ για Σένα…
Είναι δύσκολο να σε μάθω.
Τέχνη στο απλό, μα τι στο σύνθετο ;
Για μένα είσαι η θάλασσα.
Απέραντη, γεμάτη με κινδύνους.
Γεμάτη με πόνο κι αγάπη.
Μια θάλασσα που μέσα της χάνεσαι.
Μια θάλασσα που πνίγει.
Καράβια με έντυπα πανιά τα ποιήματα.
Αλόγιστοι ναύτες, ποιητές.
Κι αυτοί που ήτανε
καπετάνιοι,
Περήφανοι, τρανοί,
Χάθηκαν….
Ποίηση λοιπόν, είσαι μαρτύριο!
Γλυκό και αιώνιο.
Μα ταυτόχρονα πικρό
Και γρήγορο μονοπάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου